“Zimanê Bêzariyê”

Diyala Elî

Min dixwest
Ez bêdengiyê lal bikim
Koka peyvan biguherînim
Û ji bo xwe û te
Zimanekî nû biafirînim
Di dema ku her tişt
Di vî welatî de
Erzan bûye
Min dixwest
Ez te bikim xwedawendê hezkirinê!
Û pesindayîna te bidim
Mîna welatekî ku di bîra min de
Maye û hîn nehatiye
Peyv ji peyivînê sar bûne
Tenêtî di qorzîka odeyê de
Ji xwe aciz bûye
Û rewşa min ji bêkêriyê
Bi xwe ketiye
Tu dizanî?!
Di xuleyên herî dijwar de
Henaseya te
Min ji min rizgar dike
Û ew sînorên qalind
Ên li dora xwe min pêçayî
Tenê bi maçek û hembêzkirinekê
Diherifin!
Ji boyî te min xwe tune kir
Ez bûm êsîrê bîrek Kujer
Ro bi ro kefenan li min dike
Û bi ser gorê de min dibe!
Te got hezkirin mirin e
Lê min bawer nedikir
Va ye ez tê de noq dibim
Û pê dilşad im!