SELÎM BIÇÛK: RÊWIYÊ RÊYA DÛR..!

Di tûrikê te de çend êş, çend keser man

Di rêwîtiya xwe de, tu çend caran mirî? Tu çend caran hatî jiyanê?

Ji kêleka Diyarê Felekê tu ketî ser rêyek bê dawî

Çima tu vegeriyayî? Hîn rê dirêj bû, hîn dem zû bû

Çawa te karîbû rêya mirinê bibirî û vegerî mirinê

Na hogirê rêyên man û nemanê, hogirê barên êş û janê

Tu nemirî, te em hiştin li nav mirinê û ji nû ve hatî jiyanê

Ma tê bîra te hogiro?

Di her gaveke me de, em deh caran dimirin

Her gotinek me mirinek bû

Û hin jî em direviyan ber bi tîrêjên jiyanê

Aram vegere ber bi koka hatina xwe

Aram pişta xwe bide êşa derbideriya xwe

Aram here hembêza Diyarê Felekê

Bibêje zindiyên wir; bila biborînin li me miriyên li vir

Em hemî rêwî ne, di rêyên mirinê de, mandî ne

Looo hogiro!

Ma şevên dirêj, li nav dûmana çixare û hilma qehwê te ji kê re li pey xwe hiştin?

Tu çûyî, em jî hîn li ser rê ne

Bimîne di aramiyê de hevalê rêya dûr

Bimîne di aramiyê de!