MIHEMED BÎJO: BI SER EZMANÊ TE DE VEGIRTÎ YE

KOVARA ROJAVA: Hejmara(2)an. Buhara 2019

Bi ser ezmanê te de vegirtî ye

Mihemed Bîjo

Bo Siwar Bîjo

Nikarim awirên xwe dûrî derî bixnim; deriyê ku min nalîna hesin û gavên wî ji ber kirine,

Awirên min zuha dibin ; bi ser asîtankan ve dikevin

Her ku dûrî te dikevim dilê xwe ji te re dihêlim

Min rûyê te yê ku bi xênî re dimeşiya dît

Û giriyam.

Mîna yê ku xewnekê bibîne, bêyî ku tu kes bizanibe. reng hatin guhertin, sîberên ku berbangê didîtin min jî didît.

Ji boyî ku roj dûr nekeve û çav jî winda nebin min dîmen zeft dikir.

Min didît ku xanî bi min re dimeşe

Ku çawan kolan

Ku çawan dil di çeşnê birîndaran de dimeşiyan..

Xezalên ku di ber me re dibuhurîn

Sîberên bêrîkirina xwe di nav porê min de veşartin

Piçekî li pêşber min beziyan

Bi çav û gewriyên birîndar li min zîvirîn.

 

Li vir, kesên şarezayên girî tune ne

Li vir, kesên şarezayên xemgîniyê tune ne.

 

Xemgîniya min a bazê ku cara pêşîn dest ji hêlîna xwe berdide

Û tirsa min jî ya çûkê ku baz dibîne.

 

Hey bazo!

Tu bikîjan rexî ve biçî

Hevalên min hene

Çavên min bi xwe re bibe

Çêçikan netirsîne wek ku çawan giriyê mêran ez tirsandim

Û dema ku qehwedan û fincanên qehwê şkandin dîsa tirsiyam

Ax û xwelî bi ser serê xwe dakirin

Giriyan, pir giriyan

Mêran jî bi xwe re giriyandin

Girî dirêj nekir

Çunkî xemgînî  ji gernameya rondikan xurttir bû

Ne bi bager û bahozan be

Ne bi yê ku berê karwanên min da wî alî be

sond naxwim

ez mir im

da ku di dawiya havînê de ax hişîn bibe

ez mir im da ku şînî min ji bîr bike

 

dema ku ber bi jor ve difirim

şopa perîkan li ser zemînê dihêlim

çewtiyên ku evîndaran pêkanîne

û zinar û tehtên ku rondikên mêran ew li pey xwe hiştine, radikim.

 

Piçekî li vir bimînin

Bimînin

Hêdî hêdî

Da ku çavên xwe ji kevirên bîrê tijî bikim

Da ku giyanê xwe ji zengilên berxikan tijî bikim

 

Girî pir dirêj nekir

Çunkî şînî ji gernameya rondikan dijwartir bû

 

Pişka min pişka xezalê evîndar e

Îro tu di çeşnê min de yî

Tu pir xemgîn î

Tu yê siberojê jî di çeşnê min de bî.

 

Dest ji sibehê berde

Dest ji wan baskên ku ji bagerê ditirsin berde

Û vê zemînê bi min re rahêje

Sirûdên min di nav destên xwe de bi min re hilgire

 

Esman nêz dibe

Ber bi windabûna xwe ya ebedî ve dilezîne

Û zemîn jî wek ku tu dibînî

Xwe bi ser nîşana esmanê te venagire

Mîna temenê min ji nav destên te diherike

Tu jî wê dibînî ku çawan dikeve

Ku çawan min jî bi xwe re dixîne.

 

Min hewl da hêjî bimînin

Min dixwest bi dengvedana xwe re bimînim

Ji hetavekê, ji sîberekê bêtir ên min bûn

Û ji xewnekê bêtir jî.

 

Dara te ya xurmê ez im

Tembînameya te ez im

 

Ev çolistan, bi kêfxweşî mîna mihrabekê li pêşiya min diçe

Li pey min jî xezal û balinde navê min dûbare dikin

Mîna ku rondikan dibarînin

 

Wek ku çawan westana mirovê xeniqî tê bîra avê

Wek ku çawan dudil e, li  pişkekê , li rêberekî digere

Tê bîra min

Êdî ax serkeftinên xewna min ji bîra min a teze didize

Her ku çavên xwe vedikim, çavên xwe digire

Bi hêz û fedî vedike

Sîberên min didîtin, sîberên ku nedixwestin bêyî wan herim

 

Lê dudiliya min sar e, ne zelal e, kevnar û xemgîn e

Xirecira rêwiyan ber bi xaçerêyên bakur ve radikişîne

Û dengvedana êşê difiroşe

Mîna ku tune bû

Çavino! tîrên xwe piçekî sivik bikin

Li dora dilê min rêçên pinpinîkan binejinîne

Tu dîlgirtî nîn in da ku navê min bilind bikin

Da ku mîna şervanekî hosta rawestim

Û serfiraziyan li xwîna xwe vegerînim

Serfiraziyên ku tem û moranên spî bûn

Serfiraziyên ku dengvedan û şkestina rêwiyan bûn

Ji min re behsa min bike

Behsa rêvingî û sefera min bike

Dema tu bikaribî

Lê tu nikarî

Ez nexşeyên ronahiyê yên di nav çavên te de dinasim

U matmayîna navê xwe jî dinasim

Dema ku li ber hemû kêlan tê xwendin

Hetanî ku min giyanê xwe ji laşê xwe avêt

Ma dîmena miriyan ewqsî surdar bû

Ku rê nedida te tu çavên xwe bi zindî bigirî

Li min biborîne

Min çavên te bi mirîtî girtin..

Wergerandina ji erebî: Ehmedê Huseynî

Show More